Nowa Wieś Królewska (Opole)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nowa Wieś Królewska
Dzielnica Opola
Ilustracja
Kościół pw. MB Nieustającej Pomocy
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miasto

Opole

W granicach Opola

4 października 1954[1]

Powierzchnia

7,72 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


5319

• gęstość

688,98 os./km²

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

45-554, 45-587, 45-073

Tablice rejestracyjne

OP

Położenie na mapie Opola
Mapa konturowa Opola, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Nowa Wieś Królewska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Nowa Wieś Królewska”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nowa Wieś Królewska”
Ziemia50°38′57″N 17°56′57″E/50,649167 17,949167
Strona internetowa

Nowa Wieś Królewska (niem. Bolko[2], wcześniej Königlich Neudorf[3]) – jedna z początkowo planowych pięciu, a ostatecznie czterech dzielnic Opola. Stała się nią na mocy uchwały Rady Miasta z dnia 26 lutego 2009 roku. Przez dzielnicę biegną drogi wojewódzkie 423 i 435. Do Nowej Wsi Królewskiej możliwy jest dojazd autobusami miejskimi linii nr 3, 7, 8, 11, 12, 14, 16 i N2.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Nova villa[4][5].

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie wieś występuje pod polską nazwą Nowa wieś Królewska oraz nazwą niemiecką Königlich Neudorf[6]. Topograficzny podręcznik Górnego Śląska z 1865 roku notuje „Der polnische Name ist Nowa Wieś Krolewska, die polnische Sprache die herrschende.”, czyli „Polską nazwą jest Nowa Wieś Królewska, panuje tu polska mowa.”[7].

W 1930 r. w miejsce nazwy Königlich Neudorf wprowadzono niemiecką nazwę Bolko – według jednej z teorii powodem była chęć usunięcia nawiązania do monarchii (Königlich)[8].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zanim Nowa Wieś Królewska w wyniku procesów urbanizacyjnych stała się dzielnicą Opola była osobną wsią. Najstarsze znane wzmianki o miejscowości, wchodzącej wówczas w skład parafii św. Krzyża w Opolu, pochodzą z 1295 r[9]. W średniowieczu miejscowość występowała pod nazwą Nova Villa i została darowana przez księcia Bolka I opolskiego franciszkanom.

W 1901 r. w miejscowości erygowano parafię, a w latach 1902–1904 wybudowano neogotycki kościół, który w 1905 r. został konsekrowany przez kardynała Georga Koppa[9].

7 maja 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Nowa Wieś Królewska[2]. W latach 1945–1954 miejscowość była siedzibą gminy Nowa Wieś Królewska. Od 1955 r. jest dzielnicą Opola[8]. W Nowej Wsi Królewskiej zbudowane zostały osiedla: Bolko i Książęce. Budowa osiedla Arcadia Park została wstrzymana w 2009 roku[10], natomiast w jego miejscu w 2021 ukończono budowę Osiedla Piastowskiego. We wrześniu 2021 ukończono także projekt rewitalizacji Kamionki Piast, znajdującej się w bezpośredni sąsiedztwie Osiedla Piastowskiego. Rewitalizacja obejmowała m.in. stworzenie stacji dla płetwonurków, boiska do gry w piłkę nożną, osobnego parku dla właścicieli czworonogów oraz oświetlenia i parkingu[11].

Przez kilkadziesiąt lat funkcjonowało tutaj kino „Bolko” przy dzisiejszej ul. Jagiellonów.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Do głosowania podczas plebiscytu uprawnionych było 3271 osób, z czego 2899, ok. 88,6%, stanowili mieszkańcy (w tym 2785, ok. 85,1% całości, mieszkańcy urodzeni w miejscowości). Oddano 3225 głosów (ok. 98,6% uprawnionych), w tym 3215 (ok. 99,7%) ważnych; za Niemcami głosowało 2474 osoby, a za Polską głosowało 741 osób[3].

W 1933 r. w miejscowości mieszkało 7944 osób, a w 1939 r. – 8351[12].

Część ludności dzielnicy zajmowała się rolnictwem, pracowała w cementowniach, na kolei.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[13]:

  • zespół kościoła parafialnego, neogotycki, pl. Kościelny 2 a
    • kościół pw. MB Nieustającej Pomocy, zbudowany w latach 1902–1904 pod kierownictwem Ludwiga Schneidera[14]
    • cmentarz kościelny z 1919 r., z kilkusetletnią aleją lipową
    • plebania, z l. 1903-04
    • budynek gospodarczy, z l. 1903-04
    • ogród plebański, z ćw. XX r.
    • ogrodzenie, murowano-metalowe, z 1927 r.
  • cmentarz komunalny, ul. Zielona, z l. 1901-1902
    • kaplica
    • ogrodzenie
  • szkoła parafialna, pl. Kościelny, z 1899 r., dzisiaj mieści się tutaj Hospicjum „Betania”

inne zabytki:

Ludzie związani z Nową Wsią Królewską[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. UCHWAŁA NR VII/33/54 (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu z dnia 27 grudnia 1954 r., Nr. 12, Poz. 68)
  2. a b Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
  3. a b Herbert Kunze: Landsmannschaft der Oberschlesier in B-W. [dostęp 2018-04-03]. (niem.).
  4. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online.
  5. H. Markgraf, J. W. Schulte, „Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis”, Breslau 1889.
  6. Knie 1830 ↓, s. 502.
  7. Felix Triest 1830 ↓, s. 65.
  8. a b Opole. Nowa Wieś Królewska. [dostęp 2012-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-04)].
  9. a b Alfabetycznie. Digita, 2011. [dostęp 2012-04-03]. (pol.).
  10. Artur Janowski, Arcadia Park w Opolu zamienia się w osiedle widmo [wideo], „nto.pl” [dostęp 2017-04-19] (pol.).
  11. Kamionka Piast po rewitalizacji | Miasto Opole [online], www.opole.pl [dostęp 2023-01-14] (pol.).
  12. Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Oppeln. 2006. [dostęp 2012-04-03]. (niem.).
  13. Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 90–91. [dostęp 2012-12-31].
  14. Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, pl. Kościelny, Opole – polska-org.pl [online], polska-org.pl [dostęp 2019-02-04].
  15. mapa. maps.google.pl. [dostęp 2013-02-06].
  16. Ryszard Hajduk: Nieznana karta tajnego frontu. Warszawa: MON, 1985. ISBN 83-11-07208-6. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]